هنگام ارزیابی تعادل شناخت و درک دو عامل اساسی مهم است :

 انعطاف و قدرت در حرکت .

در انعطاف پذیری همزمان با حفظ تعادل و قبل از به کار گیری عضلات در نظر داشتن دامنه حرکتی ورزشکار در بخشهای مورد نظر بدن مهم است

به طور مثال اگر ورزشکاری در اجرای حرکتی تعادلی روی یک پا ایستاده و پای دیگرش جلوی بدن و در صفحه افقی به جلو یا پهلو کشیده شده و در نقطه مشخصی از حرکت تعادل خود را از دست دهد و مجبور شود گامی به جلو بردارد ممکن است این طور فرض شود که او در صفحه افقی تعادل مناسب ندارد اما اگر نگاه دقیقی به مفصل مچ پای وی داشته باشید می توانید دریابید که چرخش بیرونی آن مفصل ـ که کمتر از حد مناسب است ـ باعث از دست رفتن تعادل می شود و این امر توانایی انجام حرکت را محدود می کند.

انعطاف پذیری معمولا به میزان حرکت حول یک مفصل اطلاق می شود . انعطاف پذیری به عنوان یک وظیفه و کارکرد بسیار مهم بدن انسان برای اجرای مهارت ها و حرکات در دامنه ای وسیع شرط لازم و ضروری است . سطح بالای انعطاف پذیری نه تنها عاملی در پیشگیری از آسیب دیدگی معرفی می شود بلکه سبب می شود تا یک حرکت سریع و به آسانی و بدون فشار اجرا شود.

توسعه ناکافی و اندک انعطاف پذیری یا فقدان انعطاف پذیری ممکن است منجر به نارسایی ها و اختلالات گوناگونی شود که برخی از موارد مطرح شده در این زمینه عبارتند از :

۱) اختلال در یادگیری و همچنین اختلال در تکمیل حرکات مختلف و متنوع

۲) آسیب پذیر شدن ورزشکار نسبت به صدمات ورزشی

۳) ناسازگاری و نامناسب بودن قدرت .سرعت و هماهنگی در ارتباط با یکدیگر که اثرات سوئی را بر عملکرد ورزشی و سلامتی ورزشکاران در طی اجرای فعالیت های ورزشی بر جای می گذارد

۴) محدودیت در مقدار و کیفیت اجرای حرکات

انعطاف پذیری یک ویژگی مرتبط با مفاصل است و بعضی از مفاصل در این قابلیت بهتر از سایر مفاصل هستند با افزایش سن در دوره پیش از بلوغ و بلوغ انعطاف پذیری نیز افزایش میابد البته به جزء یک استثناء در مورد پسران( در دوره بلوغ ) زیرا این مرحله تنزل و افت در میزان انعطاف پذیری آنان مشاهده می شود.